Carl Simonton był onkologiem, radioterapeutą i pionierem psychoonkologii. Zaobserwował, że stres jest jednym z głównych czynników sprzyjających rozwojowi chorób nowotworowych. Zauważył też, że stan psychiczny pacjentów – ich przekonania, emocje–odgrywają ważną rolę         w przebiegu leczenia. Mając to na uwadze opracował program wspierający osoby chorujące przewlekle.

Terapia Simontona to rodzaj psychoterapii, który jest wsparciem dla klinicznego leczenia chorób nowotworowych. Skierowana jest do osób chorujących onkologicznie oraz ich bliskich. Celem terapii jest poprawa jakości życia chorego. Program pomaga chorym m.in. w procesie leczenia a także po jego zakończeniu. Opracowano go, aby zwiększyć komfort fizyczny i psychiczny pacjenta a w szczególności by:

• poprawić kondycję psychiczną człowieka i tym samym – jakość jego życia,
• zaangażować chorego w proces leczenia i zwiększyć jego wiarę w skuteczność tego procesu,
• ułatwić komunikację chorego (jego bliskich) z otoczeniem w obliczu choroby,
• zminimalizować poziom lęku i stresu,
• nauczyć chorego jak rozpoznać myśli które są dla niego zdrowe i go wspierają od tych które utrudniają proces zdrowienia,
• uczyć pacjenta jak czerpać radości z życia mimo leczenia,
• pomóc radzić sobie z bólem i wszelkimi negatywnymi konsekwencjami choroby,

* Choć metoda Simontona przeznaczona jest przede wszystkim dla pacjentów onkologicznych i ich bliskich, z powodzeniem skorzystać z niej mogą osoby, które zmagają się z innymi przewlekłymi schorzeniami, np. chorobami neurodegeneracyjnym, chorobą niedokrwienną serca, AIDS, niepełnosprawnością ruchową. Terapii mogą poddać się także ludzie zupełnie zdrowi, jeśli np. odczuwają lęk przed zachorowaniem na nowotwór.

Wybierz specjalistę